İnsanlar binlerce yıldır ölülerini gömüyorlar, ancak cesetleri dönüştürmemize yardımcı olması için doğadan yararlandığımız tek yol bu değil. Tibet'te yırtıcı kuşlar Gökyüzü Gömüleri'nde önemli bir rol oynar ve İran gibi başka yerlerde, etobur kuşların beslenebilmesi için cesetlerin yerleştirildiği bir yer olan Sessizlik Kuleleri'nin inşa edildiği görülmektedir.

Ono Academic College'dan Profesör Ella Been ve Hayfa Üniversitesi'nden Dr. Omry Barzilai tarafından L'Anthropologie'de yayımlanan bir çalışma, Orta Paleolitik (MP) dönemde Levant bölgesinde Homo sapiens ve Neandertallerin ölü gömme uygulamalarına yeni bir ışık tutuyor.

İspanya'nın güneybatısında kazı yapan bir arkeolog ekibi için, Tunç/Demir Çağına ait bir stel (önemli bir bireyi betimleyen oymaların bulunduğu mezar taşı levhası) bulmak yeterince heyecan verici olabilirdi. Ancak, oymaların tarih öncesi çağlarda cinsiyet ve sosyal rolleri nasıl temsil ettiğine dair uzun süredir devam eden yorumlara meydan okuyan bir stel bulmak, ekibin en çılgın hayallerinin ötesindeydi.

Afrika'nın doğusundaki Turkana Gölü kıyılarında, yaklaşık 5 bin ila 4 bin yıl önce, çobanlar ölülerini taş çemberler ve sütunlarla işaretlenmiş ortak mezarlıklara gömüyorlardı.

Batman'ın Gercüş ilçesine bağlı Bağözü köyündeki Cehennem Deresi'nde bulunan mağaraların fotoğraflarını çekmek üzere bölgeye giden Hasankeyf müzesi yetkilileri, tesadüfen 3 bin yıllık bir nekropol keşfetti.

Ölü yakma işlemlerinin (kremasyon) arkeolojik incelemesinde, örneğin ölüm yaşını veya cinsiyeti güvenilir bir şekilde belirlemek için ölen kişi hakkında ayrıntılı bilgi edinmek genellikle zordur. Bu durum, özellikle ölü kalıntılarının genellikle önce odun yığınları üzerinde yakıldığı ve ardından çömleklerde (urne) toplandığı Geç Tunç Çağı araştırmaları için büyük bir engel teşkil etmektedir.